Als je al een tijdje in de prostitutie werkt, kan het moeilijk zijn om daar weer mee te stoppen. Je hebt het geld dat je verdient misschien inmiddels nodig om al je vaste lasten te kunnen betalen. Of je hebt een verslaving. Of je hebt geen vrienden buiten ‘het wereldje’ en weet niet wat je alleen moet beginnen.
Wat jouw reden ook is om in het vak te blijven. Niks is een onoverkomelijk probleem. Je moet alleen wel zelf de eerste stap zetten en hulp zoeken als je die nodig hebt. Vaak is die hulp dichterbij dan je denkt. Als er echt niemand in je omgeving is die je in vertrouwen durft te nemen en je ook niet weet bij welke instantie je in jouw woonplaats terecht kunt, denk dan bijvoorbeeld eens aan je huisarts of de GGD. Als zij zelf niet kunnen helpen, hebben ze in elk geval wel de informatie en hulplijnen beschikbaar om je de weg te wijzen in jouw werk- of woonplaats.
Op de meeste werkplekken komt de GGD ook langs om voorlichting te geven. De meeste meiden vinden het eng om op dat moment hulp te vragen. Maar vraag ze dan gewoon even om een visitekaarje. Dan kun je ze altijd een keertje bellen als je niet aan het werk bent. Dan heb je meer privacy en kun je rustig je verhaal doen.
Om dit allemaal even toe te lichten zal ik mijn eigen verhaal vertellen.
Zoals jullie al weten heb ik een tijd in de prostitutie gewerkt. Er zijn twee periodes in mijn leven geweest dat ik voor dit vak heb gekozen. De eerste keer was ik jong en nieuwsgierig en begon ik eraan om de spanning. Het was een (hele royale) bijverdienste naast mijn studie. Ik ben gestopt toen ik klaar was met studeren en een baan kreeg.
Dat ging prima. Ik werkte voor een paar verschillende bedrijven, en had het reuze naar mijn zin. Ik dacht ook dat ik het financieel aardig op orde had, maar had mijn toenmalige vriend de financiën toevertrouwd. Zolang ik nog kon pinnen vond ik het wel prima. En dat ging op een gegeven moment fout. De crisis sloeg toe. Mijn contract werd niet verlengd, mijn vriend was ook niet zeker van zijn baan en in plaats van z’n schouders eronder te zetten, zocht hij troots in drank en wiet. Een verslaving was geboren, en hij jaagde er langzaam al zijn, maar ook mijn centjes doorheen. Toen ik daarachter kwam was het al te laat. Ik had ineens een schuld van 10.000 euro.
Natuurlijk had ik slim moeten zijn en hulp moeten zoeken. Maar ik was toen nog te trots om schuldhulpverlening in te schakelen en durfde al helemaal niet bij mijn ouders aan te kloppen. Hoe dom zouden zij me wel niet vinden. Ik zou dit allemaal zelf wel oplossen. En dus greep ik terug op dat waarvan ik wist dat ik er snel geld mee kon verdienen… prostitutie. Zo snel ik een beetje geld had gespaard maakte ik het uit met mijn vriend, pakte ik mijn koffers en huurde een eigen appartement. Ik dacht dat ik mijn vrijheid terug had. Maar ja… de schulden die mijn vriend had gemaakt op mijn naam moesten wel nog afbetaald.
En ik kan je vertellen. Als dit vak ineens ‘moet’, omdat je het geld heel hard nodig heb, is er echt niks meer aan. Dan is elke klant vervelend. En na een dag werken voelde ik me vies en gebruikt. En om dat gevoel weg te krijgen, deed ik wat heel veel meiden deden… Ik ging stappen, kocht dure kleren en ging vrienden helpen die het financieel ook niet zo breed hadden. Ik kocht mijn schuldgevoel af. Maar door dat compensatie-gedrag had ik uiteindelijk zelfs met mijn salaris als prostituee nog geld te kort. Het koste me elke maand nog steeds moeite om alle eindjes aan elkaar te knopen. En uiteindelijk zag ik geen uitweg uit het vak meer. Ik had me zo’n dure levensstandaard aangemeten, dat ik met een normaal salaris nooit meer rond zou kunnen komen. Dus ik bleef in het vak hangen.
Intussen wist mijn omgeving van niks. Althans, dat dacht ik. Achteraf gezien hadden ze bijna allemaal een vermoeden, maar durfde niemand het rechtstreeks aan me te vragen. Logisch ook. Het taboe op dit vak is nog altijd levensgroot. Je zal het maar aan iemand vragen en het mis hebben. Dat kan op een behoorlijke ruzie uitlopen…
Maar goed. In de tijd dat ik mijn eigen leven weer zo goed en zo kwaad als het ging probeerde op te bouwen kwam ik mijn hudige vriend tegen. Ik had hem niks verteld. Ik had geen idee hoe ik dat in hemelsnaam moest aanpakken. Ik wist ook heel zeker dat hij nooit bij me zou blijven als hij het wist.
Maar ja… Alle leugens die ik moest vertellen om mijn gekke werktijden en al dat contante geld in mijn portemonnee te verklaren kwamen uiteindelijk toch uit. Mijn vriend voelde dat er ‘iets’ was. Het klopte niet. En op een gegeven moment heeft hij mijn telefoon doorzocht toen ik lag te slapen en vond mailtjes van klanten. Toen brak de hel los natuurlijk. Hij voelde zich (compleet terecht) bedrogen en was heel erg kwaad. Hij heef zich die avond letterlijk helemaal klem gezopen van radeloosheid. En ik heb gejankt, geschreeuwd en gesmeekt. Dit was mijn grootste angst, maar bleek tegelijk mijn redding. Ik besloot op dat moment dat ik nooit meer als prostituee zou werken. Dat ik op dat moment in het vak zat om ontzettend verkeerde redenen en dat het roer heel drastisch om moest als ik een gelukkige toekomst wilde met de liefde van mijn leven, maar vooral ook met mezelf. Want gelukkig, dat was ik al een hele tijd niet meer.
Toen mijn vriend uiteindelijk uitgeput in slaap viel, ben ik achter mijn laptop gekropen. Ik heb de club waar ik werkte laten weten dat ik niet meer terug kwam en ben hulp gaan zoeken. Dat ik niet meer zou werken, betekende voor mij ook letterlijk dat ik per direct geen cent meer te besteden had. Dit besluit was dus vrij heftig! Maar het is me gelukt. Ik heb de hulp ingeroepen van De Tussenvoorziening. Zij hebben me heel goed op weg geholpen. Mijn vriend is meegegaan naar de afspraak die ik met hen had, en dat heeft ook hem goed geholpen om alles beter te begrijpen.
Omdat ik ineens helemaal blut was, betekende dat ook dat ik binnenkomende rekeningen en mijn huur niet meer kon betalen. Mijn vriend was ook niet financieel draagkrachtig genoeg om dat allemaal op te vangen, dus moest daar iets op verzonnen worden. Toen heb ik de moeilijkste beslissing van mijn leven genomen, en heb ik een hele lange e-mail geschreven aan mijn moeder. Ik heb haar alles eerlijk verteld. Bellen durfde ik niet… Ik was doodsbang dat ze boos zou worden en me nooit meer zou willen zien. Niets bleek minder waar. Nadat ze de mail had gelezen belde ze mij meteen. Ze heeft me eerst moeten sms-en dat ze niet boos was en wilde helpen, voordat ik durde op te nemen. Ik ben nog nooit zo opgelucht geweest! Geen geheimen meer voor mijn vriend, en ook niet meer voor mijn familie! Er viel zo’n zware last van mijn schouders.
Mijn vriend en ik besloten samen dat het beter was om te verhuizen. Ik wilde weg van waar we woonden. Ik had behoefte aan een nieuwe omgevind om ook echt een nieuwe start te maken samen. We hebben samen een appartement gezocht en gevonden en zijn verhuisd. Uiteindelijk ben ik toen ook doorverwezen naar het maatschappelijk werk in de woonplaats waar ik terecht kwam. De hulpverlening is daar verder opgepakt. Ik heb een aantal gesprekken gehad om voor mezelf duidelijk te krijgen wat mijn valkuilen zouden zijn om niet toch weer terug te vallen in de prostitutie en ook hebben ze me geholpen bij het beheren van mijn budget.
De eerste weken heb ik me een ongeluk gesolliciteerd. Gelukkig werd ik vrij snel benaderd voor callcenter werk via een uitzendbureau. Niet de meest spannende baan, maar het betekende dat er weer geld binnenkwam! Na een paar weken werken (en driftig door solliciteren) vond ik mijn huidige baan. Om privacy-redenen ga ik hier niet vertellen wat voor werk ik nu doe, maar ik heb nu in elk geval vastigheid.
Omdat mijn vriend zijn verdriet ook kwijt moest, heeft hij het hele verhaal aan een paar goede vrienden verteld. Ook dat vond ik weer doodeng. Ik had verwacht dat ze me zouden laten vallen als een baksteen! Ook dat bleek niet te gebeuren. Ze vonden het allemaal heel erg voor me. Vonden het dapper dat ik nu ineens gestopt was en wilden weten of ze ons ergens mee konden helpen. Ik heb zo hard gehuild van geluk en opluchting! Ik dacht dat iedereen me zou laten vallen als ze achter mijn geheim kwamen. En in plaats daarvan bleven ze en wilden ze me nog helpen ook!
Nu weet ik natuurlijk dat mijn verhaal niet voor iedereen opgaat. Ik heb ook gezien dat meiden op staat werden gezet door hun ouders, wanneer ze erachter kwamen wat hun dochter voor werk deed. Meegemaakt dat vrienden een meisje in het vak keihard lieten vallen. Ik zal dus ook nooit zeggen dat iedereen precies dezelfde stappen moet nemen als ik. Maar ik wil wel duidelijk maken dat er ALTIJD hulp is als je met dit werk wilt stoppen!
Wil jij stoppen met werken in de seksbranche, maar weet je de weg niet in hulpverlenings-land? Of durf je zelf niet aan te kloppen bij de hulpverleners bij jou in de buurt? Je mag mij altijd een mail sturen, en dan ga ik proberen je de weg te wijzen of advies te geven. Je kunt mij mailen op sekswerk(apenstaartje)gmail.com
Disclaimer: Alle blogs zijn gebaseerd op mijn eigen ervaringen in de erotische industrie, en de mening die ik daardoor over verschillende onderwerpen gevormd heb. Ik ben geen psychologe, seksuologe of ander soort hulpverlener. Alle posts die door mij geschreven zijn, zijn gescheven vanuit mijn persoonlijke mening. Als ik feiten noem in mijn blog, dan zal ik daarvan de bron vermelden.